Imię: Elsa
Gracz: Talvi
Frakcja: Sidhe-to-be
Dom: ... Mamuśki

Najszybciej można ją zobaczyć. Zwykle wtedy, gdy nagle, tknięty dziwnym impulsem, odwrócisz się na pięcie i zdasz sobie sprawę, że stoi za tobą. Podobno żeby nie straszyć klientów, kazano jej ubierać suknie z tkanin, które cichutko szeleszczą przy poruszaniu, tak, by było słychać jej kroki na mięciutkich dywanach Domu.
Zawsze gdy zdecydujesz się spędzić z nią wieczór, zostaniesz zaprowadzony do przytulnie urządzonego pokoju bez zegarów. Na stoliku będą czekać kieliszki z zachęcająco pachnącym winem. Gdzieś z zakątków apartamentu będzie się sączyć kojąca muzyka, a ciężkie kotary w oknach dadzą złudzenie oddzielenia cię od zewnętrznego świata niezniszczalnym murem. Po kilku minutach usłyszysz szelest materiału, a zaraz potem ona przyjdzie i usiądzie naprzeciwko ciebie lekko się uśmiechając.

Po raz drugi odwiedzisz ją, gdy zdasz sobie sprawę że nikt tak jak ona nie umie cierpliwie wysłuchać wszystkiego, co masz jej do powiedzenia. Sprawić, że poczujesz się ważny, potrzebny. Z nikim już nie poczujesz się równie swobodnie, nikt nie wyda ci się tak godny zaufania, serdeczny, ani wyrozumiały.

Po raz trzeci przyjdziesz, gdy zacznie brakować ci jej milczącej obecności. I tego poważnego spojrzenia, jakby nic poza tobą dla niej nie istniało, tych gładkich, ciepłych dłoni. Tego dziwnego zapachu, jakby drzew, odurzającego, mącącego myśli, odsuwającego wszystkie sprawy i zmartwienia w zapomnienie.

Po raz czwarty zaprowadzi cię do niej tęsknota za tym błogim uczuciem, które nie da się z niczym porównać, przychodzącym nie wiadomo kiedy i skąd, a tak cudownym, że chcesz się w nim zatracić. Za każdym razem potężniejszym, niemal paraliżującym, a jednak słodszym od wszystkiego, czego do tej pory doświadczyłeś. I nic tak nie boli, jak powrót do rzeczywistości, do zimnych ulic Miasta, do światła dnia. Do twojego smutnego, niebezpiecznego życia, w którym na nikim nie możesz polegać i niczego nie możesz być pewien.
Wtedy też zdasz sobie sprawę, że już nie możesz bez niej żyć. I będziesz wracać, choćbyś miał sprzedać całą swoją duszę. Być może też przejdzie ci przez myśl, że zrobiła ci to celowo, i nienawidzisz jej za to. Ale wtedy będzie już za późno.

Ostatnio edytowany przez Talvi (2014-04-13 09:04:46)